Hallo,
Hier zijn we weer. Ik ben ondertussen weer in Coimbatore en ook weer even weg geweest. Mysore was een fijne stad. Een propere stad, dat viel op...anders is het hier niet zo proper. Het paleis was de moeite, ze hadden zeker geld te veel... We hebben daar nog op een marktje rond gelopen en dan zat je echt tussen de indiers. Daar verkochte ze ook lekkere olien en aan al die lekkere geurtjes en kleurtjes kan je dan toch niet weerstaan... Het was een lieve man die ook boekjes per taal bijhield om er iets in te schrijven. Zodus heb er iets ingeschreven.
Na Mysore ben ik dan terug naar Coimbatore gegaan. Daar heb ik de workshop voorbereid die ik ging geven aan kindjes tussen 6 en 12 jaar. s morgens de kleinere, s middags de grotere. De workshop duurde 3 dagen. Maar t was toch weer wat op zijn indisch...Ook al vraag je om in te schrijven en niet meer dan 10 kinderen per groep...dat heeft hier gene zin. Voor de dag dat ik begon, wist ik dus nog niet hoeveel het er precies gingen zijn...Dan kunnen er dus geen zijn of ineens 20... en dingen die je vraagt om te doen om het in orde te krijgen...(tafels klaar zetten en stoelen voor de klein mannen enzo...dingen die voor mij wat te zwaar zijn) Ze zeggen altijd wel no problem, maar uiteindelijk is er nooit iets gedaan... Dus best altijd zelf voor alles zorgen hier... of er bij staan tot dat ze het gedaan hebben... Verder is het ook veel moeilijker materiaal te vinden. Als je naar de schildershop gaat, dan moet je achter de toog blijven staan en hen proberen wijs te maken wat je moet hebben... het is daar een rommelkot, dus je moet er uren wachten eer ze iets gevonden hebben en ondertussen bedienen ze ook nog andere klanten. Jawel, dat is india... In belgie is het nog niet zo slecht met wachten en zo hoor!
Enfin, de workshop is goed verlopen, die kinderen vonden het fantastisch, die willen zelf nooit geen pauze. We hebben vissen gemaakt, een paleis, andere tekeningen en nu zijn we nog steeds bezig met een muurschildering voor de muziekschool. De muziekschool is al mijn 2de huis geworden. Ik zit er graag en er is altijd wel iemand die piano speelt of zingt. Ik ben van plan hier ook terug gitaarlessen te nemen. Het kost natuurlijk ook veel minder dan bij ons. Ik had al eens geoefend, maar ik ben haast alles vergeten. Volgende week ga ik in een andere school een workshop geven aan gehandicapte kindjes. Ik ben benieuwd, ik ben daarvoor nog wat aan het plannen en weer hopeloos op zoek naar materialen...haha. Als het goed gaat, dan ga ik daar waarschijnlijk wekelijks naar toe, dit voor steeds 3 dagen. Met Leentje, die wat theater heeft gedaan, ga ik een projectje doen, waarbij we theater, dans en schilderen gaan combineren.
Jawel, jullie hebben het misschien al in de mot, maar biebie hier gaat nog maar eens haar vlucht verzetten...tot nu toe denk ik er aan om tot augustus of zo weg te blijven... Ik heb uiteindelijk besloten niet meer mee te doen met dat project in Italie, maar nog even hier te blijven. Ik denk dat het project in italie me iets minder kon bieden dan wat india wel kan...Doordat ze me vragen voor al die workshops te doen enzo en ook omdat er hier nog heel wat interessante plekken te zien zijn, is het beter hier te blijven. Alhoewel dat sommige workshops nog niet vast staan en ook alles trager verloopt om iets op te bouwen, is het toch de moeite waard misschien om het te proberen... De eerste workshop was goed meegevallen, dus eens ze dat weten... Alleen examens enzo gaan hier altijd voor, naar de kerk gaan, gaat ook voor, dat maakt het soms ook moeilijk....Maar we zullen wel zien.
Ondertussen ben ik verhuisd en woon nu echt in een indisch gezin. Bij die madam wou ik niet meer wonen... Die bidde constant... forceerde me bijna dat ook te doen (en ja ik ben zo katholiek...) en zei me constant dat ik te mager was en dat ze me wel ging vet maken en dan was er weer iets aan mijn voet en mijn haar enz... Zo was er altijd wel iets en dus vond ik dat het niet klikte...Ben dan maar weg gegaan...dat heeft wel voor een hele rompslomp gezorgd (door dat ik weg ging, kreeg ze stress en moest ze naar de dokter enzo...) maar dat is beter dat ik dat eens gewoon uitleg, want zelfs ik versta het nog altijd niet....Enfin, ik denk dat ze wat problemen had en mij leek het dat ze een obessie had voor God...
Bon, hier bij deze familie, voel ik me veel beter en vrij... Het is een jong koppel die met hun ouders samen wonen. Jawel, hier is niemand die alleen woont ofzo, iedereen woont hier te samen. Maar ze zijn heel lief voor mij. Ze koken lekker, veel rijst natuurlijk en verder eet ik hier (ten minste als ik niet vol met verf hang) altijd met mijn handen...Dat is de indische manier, maar die bevald mij wel! Alle, ik moet er eens van door, Leentje wacht op mij... Groetjes uit het snikhete India... Jawel t is hier zomer nu en t wordt nog warmer...Ik zit hier dus steeds onder een ventilator en jullie waarschijnlijk dichtbij een kacheltje.... Liefs, Annemie
